La Grande Bellezza (Muhteşem Güzellik)

2013 / Italya / Dram/ 142dk

Yönetmen: Paolo Sorrentino

Senaryo: Paolo Sorrentino / Umberto Contarello

Yazınında filmin içeriğine dair sürprizbozan detaylar bulunmakta olabilir. (Spoilers Ahead)

''Öyle kitaplar vardır ki, elinize alıp daha ilk sayfasını bitirmeden ürperirsiniz. Olağanüstü hiçbir şey yoktur ama duyduğunuz yepyeni bir sestir. Kendi kendinize, bu sesin, bu ürpertinin, kitabın sonuna değin sürüp sürmeyeceğini sorarsınız.''

Gecenin Sonuna Yolculuk’ un yarattığı ürperti, okuru, o güne değin, bilmediği, tanımadığı bambaşka bir dünyaya, bambaşka bir iklime çağırmasından kaynaklanmaz. Okur, kendini sokakta sanır. Çünkü okuduğu sözcükler, cümleler sokağın sözcükleri, sokaktaki adamın cümleleridir. İlk sayfalarda ne mene bir yazarla karşı karşıya olduğunu çıkaramaz ve nasıl bir yolculuğa çıktığını da ayrımsayamaz.” Bellekten, bilgelikten, düş gücünden, zihinden, felsefeden değil, yaşamın içinden doğan bir romandır çünkü Gecenin Sonuna Yolculuk… Canlıdır, yaşıyordur kan ter içinde...

Hayatımın romanı diyebileceğim bu kitabı, Ferit Edgü’ün ön sözü ile anmak istedim ve yine kötü alt yazı çevirisiyle değil de kitabın çevireni Yiğit Bener’in kendi sözleriyle açmak istedim filmimizi…Kitap böyle estetik açılıyor, film ise unutulmaz bir dansa kaldırıyor sizi açılışta. Yerinize geçtikten sonra Jep'le tanışmaya başlıyorsunuz; bir zamanlar çok satan bir kitap yazan ancak eski üretkenliğinden eser kalmayan Jep'in gecesinin sonuna yolculuğunu izleyeceğiz çünkü...

Yolculuk etmek çok işe yarar, düş gücünü çalıştırır. Kalan kısmı yalnızca düş kırıklığı ve yorgunluktan ibaret değil midir? Bizim yolculuğumuz ise tümüyle düşseldir, gücünü buradan alır. Yaşamdan ölüme doğru gider. İnsanlar, hayvanlar, kentler, nesneler, her şey düşlenmiştir. Bu bir romandır, yalnızca düşsel bir öyküdür. Böyle buyurmuştur Littre*, o ki asla yanılmaz. Kaldı ki herkes aynı şeyi yapabilir. Gözünü yummak yeterlidir, yaşamın öbür tarafındadır bu.

Büyük yönetmen Paolo Sorrentino, Muhteşem Güzellik’te, tıpkı Louis-Ferdinand Céline gibi, gecenin içine doğru bir yolculuğa çıkardığı Jep karakteri ile Altın Küreyi kucakladı. Tıpkı kitabın kendisi gibi bu yol ve yüzleşme filmiyle, daha çok bir büyü ile belki de.

Roma, tüm ihtişamıyla dalgalanırken, en mahrem güzellikleri, fark edenleri için resmen frikikler veriyor. Entelijansiya samimiyetsizliği, güvenilmezliği kadar, ruhani olanın derin kapsayıcılığı ve belki de en derinde de aşkı! Ancak bu kadar sanatsal, ancak bu kadar lirik ve görkemli anlatabilirdi. Keşke bulabilse, bulabilsek ilk aşkı ve getirdiklerini. Ancak sanıyorum pek umut yok içsel bir yapayalnızlığı snob zevklerle, ilerlemiş yaşınıza rağmen daha ne kadar saklayabilirsiniz ki?

Geçirdiğimiz plastik zamanlara inat son derece zarif bir filmle sarsılacağız. “Hayatım”da böylesine önemli bir kitabı, bir edebiyat uyarlaması halinde, Fellini tadında görmek ve benim için son derece alt metinlerle doluyken, bir kuş türünün; flamingoların, aynı filmde ilahi bir üfleyişle, melankolik bir rüyadaymışçasına havalanmalarını izlemek tarif edilebilecek gibi değildi… Bu sekanstan sonra filmi izlediğim koltuğun arkasındaki flamingolu resme bu yüzden daldım, belki de hala oradayım.

Ben, çok mutlu oldum, herkese tavsiye edemiyorum ama mutluluk herkesin hakkı! Buna her zaman inanıyorum.

*: Emile Littre: Fransız hekim, filozof, dilbilimci ve siyaset adamı. Pozitivizmi dilbilime uyarlamıştır, kendi adıyla anılan bir Fransızca Dili Sözlüğü ve Fransızca Dili Tarihi yazmıştır.