🍎

🍎

Herhangi bir elma kadar renksiz olduğumu anlamam uzun sürmedi.

Önce sana anlattım yeşil bir günde.

Kahverengi bir ağaca doğru yavaşça yürümeye çalışıyorduk evin içinde.

Sen işe gidiyor gibiydin.

Bol güneş gerekti olgunlaşman için.

Kapıyı kapattık mı ardından emin değilim.

Ama çürük bir elma vardı masanın üzerinde.

Hatırlıyorum da ilk rengi sarıydı.

Dağın tepesine ulaşırsak eğer bir gün.

Nehirlerden geçersek.

Koyu yeşil bir elma kadar ekşi olacaktı halimiz.

Aynı soruları sorardık tanımadığımız insanlara?

“Sence ne renk elmalar?”

“Küçükken kaç yaşındaydın?”

🍏

Gece uykusuzluğunda buzlu dolaba yaklaşıp insan

Ne yiyeceğini bilemediğinde ister ki

Sulu bir elma olsun.

Kırmızı belki.

Ve ne gariptir ki o elma seni bekler orada.

Bezen de masada.

Tüm koyduklarımızla

Uykumuz

Uyanıklığımız

Tokluğumuz, açlığımız

Sonra gün yeniden başlar.

Kuşlar evin içinde,

Balkonlar evin dışında soğuktan üşür.

Aklına insanın istemsiz gelir hiç sorulmamış bir soru.

Masadaki unutulmuş çürük elmayı özlemek.

Aile mi olmaktır?