II

II

“Evet biraz böyleydi.”

Kaçışın ardından her seferinde

Bulacağımı sandım.

Kucağımda bir bebek de

Hediyesi olacaktı sevgili Allah’ımın.

Benim gibiler bulacaktım

Umudumun çöllerindeki yolsuzlukta.

Yine de belliydi ki her halimden

Yokluğu olacaktım

Yine kendi kucağımın.

“Hangisiydim acaba?”

Yaşadığımız her şeyin

Aklımızda başka şekillerde

En baştan.

Asla kormadan kendimizden bile.

Yine yaşanması için

Her sabah yeniden ağaç yapraklarına

Güneş doğuyor.

“Evet biraz böyle olacak.”